Ben nitelikli okul değil de sınavla öğrenci alan okul şeklinde ifade edilmesini daha uygun buluyorum.

Hatırlayanlar vardır.

Adrese dayalı kayıt sistemi uygulanmaya başlandığında da çok sıkı bir uygulama yapılacak, çok ağır cezalar uygulanacaktı bilmem daha neler…

Ne oldu sonra?

Kimi komşusunun çatı katına, kimi kayınvalidesinin bodrumuna taşındı ve yolunu bulan çocuğunu istediği okula gönderdi.

***

Niteliğin puanla ölçülmesi gibi çarpık bir anlayışı kabul etmem asla mümkün değil.

Nitelikten bahsedilecekse Milli Eğitim Bakanlığının uygulamalarına, geliştirdiği politikalara, eğitim çalışanlarına verdiği değere bakmak gerekir diye düşünüyorum.

Milli Eğitim Bakanlığı tarafından yayınlanan “nitelikli” (sınavlı) okullar listesinde enteresan durumlar var.

Yaklaşık bir milyon nüfuslu Trabzon’da altı tane fen lisesi varken on beş milyon nüfusa sahip, dünyanın en büyük şehri İstanbul’da sekiz adet fen lisesi var.

Bunu siyasi bir başarı olarak, lobiciliğin olumlu bir sonucu olarak da değerlendirebiliriz.

Trabzon’daki iki fen lisesinin birbiri arasındaki mesafe beş kilometre bile değil.

Kanuni, Tevfik Serdar, Affan Kitapçıoğlu ya da Gazi Anadolu Lisesi gibi okullar gerek tarihi geçmişleri gerek öğretmen kadroları açısından rahatlıkla sınavla öğrenci alan okul olabilecekken “bana göre” fen lisesi kontenjanına takıldılar.

Bu okullardan en azından biri sınavlı okul olabilirdi, olmalıydı.

Devam ediyoruz…

Yukarıda da belirttiğim gibi nüfusu bir milyon olan Trabzon’da bir tane bile sınavlı Anadolu Lisesi yokken iki milyonun üzerinde insanın yaşadığı Adana’da Seyhan Rotary Anadolu Lisesi de dâhil olmak üzere toplam dokuz tane Anadolu Lisesi var.

Bütün insanların tornadan çıkmış gibi aynı özelliklere sahip olmasını bekleyemeyiz.

Bireysel farklar eğitimde de kendini gösterecek kimi fen kimi sosyal bilim okuyacak.

Kimisi de eğitim yaşantısını kısa tutarak hayata atılacak ve topluma hizmetini ara insan gücü olarak sürdürecek.

Hepsi saygıya değer.

Eğitim sistemlerinin temel hedefi ideal vatandaş yetiştirmektir.

Yayınlanan okullar listesinde İmam-Hatip Liselerinin çoğunlukta olması bir hükümet politikasıdır.

Bu da kabul edilebilir.

Ancak günümüzde özellikle İmam-Hatip eğitimimizin top yekûn formatlanmaya ihtiyacı olduğunu göremezsek daha senelerce havanda su dövmeye, boşa kürek çekmeye devam edeceğiz.

Bu sistemin en büyük faydası çocukları servislerde heba olmaktan kurtarması olacak gereği gibi uygulanırsa