Okullarımızın gecikmeli de olsa açıldığı iki hafta oldu. İki hafta daha eklenmesiyle birlikte daha da uzayan tatile rağmen hazırlığını tamamlayamamış öğretmenler, öğrenciler, veliler, yöneticiler ve bakanlık var.
Okulun ilk günlerinde birtakım eksiklerle okullarına gelen öğrenciler şefkat yerine disiplin sopasıyla karşılaşınca daha ilk günlerden okuldan soğuma davranışı sergileyebiliyorlar.
Okuldan soğumada etkili olan başka faktörler de var elbette.
Okulu sevmemek, ders başarısının düşüklüğü, öğretmenlere karşı olumsuz tutum gibi etkenler belki ilkin akla gelebilecekler.
Genelde unutulan, akla gelmeyen, ya da farkına varılmayan ama daha önemli bir sorun var.
Akran zorbalığı.
Zorbalık ya da müstebitlik karşılıklı iki güç arasındaki dengesizlikten kaynaklanan fiziki veya psikolojik baskı olarak tanımlanabilir.
(TDK’nın yaptığı tanımı yeteri kadar açıklayıcı bulmadım)
Zorbalığa maruz kalan bireyde derin izler bırakabilen bu durum ilkokuldan itibaren eğitimin her kademesinde karşılaşılabilecek bir sorundur.
Müdahale edilmesi ve ciddiye alınması gereken önemli bir durumdur.
Adına akran zorbalığı dediğimiz bu durum çeşitli şekillerde tezahür edebilir.
Bunlara birkaç örnek vermek gerekirse;
Vurma, dürtme, itme, tekmeleme şeklinde kendini gösteren fiziksel saldırganlık ki  ciddiyetle üzerinde durulması gereken silahlı tehdit, mala zarar verme ve hırsızlık boyutlarına kadar varabilir.
Alay etme, isim takma, kötü bakma, sataşma davranışlarıyla görülen; telefonla korkutma, haraç alma, baskı kurma eylemleriyle tehlikeli boyutlara ulaşan sözel saldırganlık.
Dedikodu yapma, utandırma, dışlama, hakkında söylenti yayma şeklinde karşımıza çıkan; kine kışkırtma, ırkçı yalıtım, küçük düşürme davranışlarıyla da tehlikeli sınırlarını zorlayan sosyal zorbalık. http://www.kilavuzpsikoloji.com/makaleler?makale_id=36
Öğrencilerimizin, çocuklarımızın bir kısmı okulların birçoğundabu tarz davranışlarla karşı karşıya kalmakta, yaşadıklarını, maruz kaldığı baskı ya da akran zorbalığını ailelerine anlatmaktan çekinmekteler.
Aile ile iletişim yollarının kapalı olması, anne baba ilişkilerinde yaşanan olumsuzluklar, güvensizlik, suçlanma duygusu gibi nedenler çocukların kendilerini ifade etmelerine, yaşadıklarını anlatmalarına engel olabilir.
Çocukla kurulacak sağlıklı iletişim ve ona verilecek güven bu tür istenmeyen olayların üzerine gitmek için bir fırsat olacaktır.
Artık her okulda rehberlik öğretmenleri ile (Bakanlığın tanımı bu) diyalog da önleyici rehberlik yaklaşımı açısından önemli bir adım olacaktır.
Son zamanlarda bu konuda yaşanan bazı tecrübeler zorbalık yapan ve zorbalığa maruz kalan öğrencilerin velilerinin derhal sağlıklı bir şekilde bilgilendirilmesi gerektiğini bize gösteriyor.
Rehberlik öğretmeni veya psikolojik danışman meslektaşlarımızın bu konuya özellikle dikkat etmeleri ileride yaşanacak daha büyük sorunların önüne geçilmesi bakımından önem arzetmektedir.